Σχολικές Εκδηλώσεις 2008-2009, Εκπαιδευτήρια Αθηνά, Τρίκαλα

Αναμφίβολα, στην ολοένα πιο ανταγωνιστική και υλιστική κοινωνία του σήμερα, όταν οι άνθρωποι προσπαθούν να συμβαδίσουν γεμάτοι άγχος και πίεση με τις ταχύρυθμες εξελίξεις του κόσμου μας, είναι απαραίτητο ένα «διάλειμμα», μια μικρή στάση του συνεχούς ταξιδιού της καθημερινής ρουτίνας για διασκέδαση και εκτόνωση. Αυτός είναι, λοιπόν, και ο κυριότερος σκοπός που εξυπηρετούν οι Απόκριες, η γιορτή της ανεμελιάς, της ξεγνοιασιάς, της τρέλας, θεσμός με τις ρίζες του ούσες βαθιά ριζωμένες μέσα στην ιστορία.

Η νεοελληνική Αποκριά συγκαταλέγεται στις γιορτές και ιεροτελεστίες με προφανή παγανιστική προέλευση. Σε μια κρίσιμη καμπή του χρόνου, στο πέρασμα από τον χειμώνα στην άνοιξη, οι άνθρωποι πανηγύριζαν την ετήσια αναγέννηση του κόσμου με αυτές τις προεαρινές τελετουργίες, όπου επικρατούσε ένα ξέφρενο ξέσπασμα χαράς, μια γενική ευωχία. Η Αποκριά, όπως περίπου διαμορφώθηκε κατά τους βυζαντινούς χρόνους, περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα παμπάλαιων εθίμων, η φιλοσοφία των οποίων εστιάζεται στην ιδέα της ανατροπής της τάξης του κόσμου, στην κατάργηση ορίων και καθιερωμένων νόμων. Μάλιστα, αποτελεί μια από τις χαρακτηριστικότερες γιορτές του έτους, λόγω της ιδιοτυπίας των εθίμων που σχετίζονται με αυτή. Κατά τους λαογράφους, τα έθιμα αυτά είναι δυνατόν να ανιχνευθούν στις περίφημες αρχαίες γιορτές των Κρονίων, των Διονυσίων, των ρωμαϊκών Λουπερκαλίων και των Σατουρναλίων και, κατά τα νεότερα χρόνια, στις γιορτές των μασκοφόρων στην Ρώμη, την Φλωρεντία και ιδιαίτερα στην Βενετία.

Παλαιότερα, όταν δεν είχε επικρατήσει ακόμα ο αστικός τρόπος ζωής, οι μέρες της Αποκριάς προσλάμβαναν ένα ιδιαίτερα λαϊκό χρώμα. Μάλιστα, στο πλαίσιο του παραδοσιακού πανηγυρισμού, οι άντρες μεταμφιέζονταν σε γυναίκες και το αντίστροφο, τα παιδιά άναβαν μεγάλες φωτιές στους δρόμους, τις επονομαζόμενες κλαδαριές, μπουμπούνες και τους φανούς, ενώ γινόταν περιφορά με το γαϊτανάκι και την καμήλα και όμιλοι χορευτών γυρνούσαν τις συνοικίες σκορπίζοντας απλόχερα κέφι.

Άρα, αφού το σχολείο είναι ένα ομοίωμα της σημερινής κοινωνίας, αλλά σε μικρότερο εύρος, αντικατοπτρίζοντάς την απόλυτα, δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι εορτασμοί της Αποκριάς από την μαθητική κοινότητα. Έτσι, έπειτα από το μάθημα που έγινε τις πρώτες ώρες, όλοι ξεχυθήκαμε στον προαύλιο χώρο, όπου μας περίμενε ένας dj, για να εκτινάξει το κέφι όλων μας στα ύψη, παίζοντας μουσικά κομμάτια ποικίλων ειδών. Το προαύλιο, κατάμεστο από πειρατές και πειρατίνες, μωρά, φιλάθλους διαφόρων ομάδων, αγγελάκια και διαβολάκια, έσφυζε από χαρά κι ενθουσιασμό, ενώ κανένας δεν αντιστάθηκε στον πειρασμό του χορού, λικνίζοντας το κορμί του στον ρυθμό της μουσικής και τραγουδώντας τους στίχους των τραγουδιών, δημιουργώντας, έτσι, μια εκρηκτική, συναρπαστική ατμόσφαιρα. Η ποικιλία χρωμάτων των στολών, η αστείρευτη φαντασία ως προς την μεταμφίεση και τα συνεχή πειράγματα και αστεία μεταξύ μαθητών και καθηγητών πρόσθεσαν κάποιους επιπλέον «πόντους» στο γενικότερο καταπληκτικό κλίμα. Αναμφισβήτητα, λοιπόν, το γεγονός αυτό ήταν μια όαση μέσα στην έρημο της καθημερινότητας, που, μάλιστα, μας θύμισε και μια λιγότερο αυστηρή, τετριμμένη και τυποποιημένη όψη του σχολείου.

Εν κατακλείδι, με τις γιορτές αυτές εξασφαλίζεται κατά κάποιο τρόπο η δυνατότητα της υπέρβασης των κοινωνικών διακρίσεων. Παράλληλα, προσφέρεται η ευκαιρία της πηγαίας και αδέσμευτης από τις κοινωνικές συμβάσεις έκφρασης των υποσυνείδητων επιθυμιών, η πραγματοποίηση μιας αμεσότερης και αυθεντικότερης επαφής ανάμεσα στα μέλη της κοινωνικής ομάδας.

Ασπασία Παχιού
Μαθήτρια της Β γυμνασίου των Εκπαιδευτηρίων “Αθηνά”