Μετά από δύο ολόκληρα σκυθρωπά χρόνια, γεμάτα με covid19 και lockdown, με τηλεκπαίδευση και Webex, με προστατευτικές μάσκες και self test, με κλεισούρα και απομόνωση, με ανασφάλεια και αγωνιά, ήρθε επιτέλους η ώρα να μιλήσουμε για κάτι ευχάριστο. Κάτι πραγματικά ευχάριστο! Και όχι μόνο να μιλήσουμε αλλά και να προγραμματίσουμε τη διήμερη σχολική μας εκδρομή!
Σαν ψέματα μας φαίνεται! Κι όμως……….
Πέμπτη 14 Απριλίου 2022 κι όλοι ακριβείς στο ραντεβού τους, μέσα στο λεωφορείο έτοιμοι για αναχώρηση. Και όχι για κάπου τυχαία, αλλά για τη γραφική Αράχοβα και τους ξακουστούς Δελφούς, τον ομφαλό της Γης, το κέντρο του κόσμου. Το κλίμα σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού ήταν πολύ ευχάριστο, με όμορφη μουσική, χαλαρές κουβεντούλες και πειράγματα, τόσο μεταξύ μας, όσο και προς τους συνοδούς- καθηγητές, τον κύριο Κωσταντίνο Κωσταντίνου, υπεύθυνο και αρχηγό της εκδρομής, τον κύριο Κωσταντίνο Αναστασίου, τον κύριο Γεώργιο Γιάγκα, την κυρία Καλλιόπη Νταμπαλή και τον κύριο Αθανάσιο Ρόμπο.
Η πρώτη μας στάση ήταν σε έναν τόπο, γεμάτο συμβολισμούς σχετικά με τις αξίες και τα ιδανικά απέναντι στα οποία πρέπει ο άνθρωπος να παραμένει ακλόνητος, ακόμα και όταν οι διάφοροι ‘Εφιάλτες’ τους προδίδουν, τις πασίγνωστες Θερμοπύλες. Μέσα από ένα μοναδικό τρισδιάστατό βίντεο που παρακολουθήσαμε, ζωντάνεψαν μπροστά μας ο Λεωνίδας και οι τριακόσιοι του, το ‘μολών λαβέ’, η αυταπάρνηση και η φιλοπατρία.
Επόμενη στάση, ένας ακόμη σπουδαίος χώρος, το Χάνι της Γραβιάς, στο οποίο στις 8 Μαΐου 1821 έγινε η γνωστή μάχη, όπου ο Οδυσσέας Ανδρούτσος με 100 άντρες, νίκησε τον πολυάριθμο στρατό του Ομέρ Βρυώνη.
Επόμενος σταθμός μας το Γαλαξίδι, το πανέμορφο αυτό λιμανάκι με τα γραφικά σοκάκια, οπού η δύο ώρες που είχαμε ελεύθερες για μεσημεριανό φαγητό και εξερεύνηση κύλησαν σαν νερό. Χωρίς καμία άλλη καθυστέρηση κατευθυνθήκαμε προς τον τελικό μας προορισμό, ένα ζεστό, φιλόξενο και με πανέμορφη θέα ξενοδοχείο στην πόλη των Δελφών, το Nidimos Hotel. Η ολιγόωρη ξεκούραση μας ήταν απολύτως απαραίτητη, ώστε να τακτοποιηθούμε στα δωμάτια μας και να ετοιμαστούμε για τη βραδινή μας έξοδο, η οποία αποδείχθηκε πολύ ξεχωριστή. Αφού δειπνήσαμε όλοι μαζί σε ένα γειτονικό ξενοδοχείο, μεταφερθήκαμε σε μία όμορφη καφετέρια, όπου διασκεδάσαμε με την ψυχή μας. Πολύ γρήγορα ήρθε όμως η ώρα που έπρεπε να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο για ύπνο και ξεκούραση, αφού η επόμενη μέρα μας επιφύλασσέ μοναδικές εκπλήξεις.
Μετά από ένα πλούσιο πρωινό με εκλεκτές τοπικές γεύσεις, αν και λίγο νυσταγμένοι από την πρωινή αφύπνιση, με μεγάλο ενθουσιασμό κατευθυνθήκαμε προς τον αρχαιολογικό χώρο των Δελφών. Μια ματιά ήταν αρκετή για να καταλάβει κανείς πως τελικά δεν ήταν τυχαία η εξέλιξη τους σε κέντρο του αρχαίου κόσμου, όπως δεν είναι τυχαία και η διατήρηση της αίγλης και της ακτινοβολίας τους ως σήμερα. Δικαίως λοιπόν αποτελούν σύμβολο εξέχουσας πανανθρώπινης σημασίας, στον κατάλογο των μνημείων της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESKO. 
Η ξενάγησή μας στον αρχαιολογικό χώρο ήταν καθηλωτική και παράλληλα ένα μαγευτικό ταξίδι στο χρόνο. Η επιβλητικότητα του μαντείου των Δελφών αξεπέραστη: απομεινάρια κτηρίων που φτάνουν στα όρια του μύθου, η φοβερή μυσταγωγική διαδικασία της χρησμοδοσίας που λάμβανε χώρα εκεί, η ιερότητα και ο σεβασμός με το οποίο αντιμετώπιζαν το μαντείο οι Αρχαίοι, αλλά και το μοναδικό Δελφικό τοπίο, συμπληρώνουν μια εικόνα που κατατάσσεται στις εμπειρίες ζωής. Ο ναός του Απόλλωνα, το θέατρο και το στάδιο όπου γινόντουσαν κατά την αρχαιότητα τα Πύθια, η Κασταλία πηγή, η ιερά οδός και ο ναός της Αθηνάς Προναίας, είναι μόνο μερικά από τα έργα τέχνης και μνημεία που είναι διάσπαρτα σε όλη την πλαγιά του λόφου, όπου εκτείνεται ο αρχαιολογικός χώρος. Αποχαιρετήσαμε τους Δελφούς, με την επιθυμία σύντομα να ξαναέρθουμε και να επισκεφτούμε και το μουσείο, κάτι που δεν καταφέραμε αν κάνουμε αυτή τη φορά.
Με χαμογελαστή διάθεση μας υποδέχτηκε στη συνέχεια η Αράχοβα, ο επόμενος και τελευταίος σταθμός του ταξιδιού μας. Σκαρφαλωμένοι στις ελατόφυτες πλαγιές του Παρνασσού είχε τόσες ομορφιές να μας χαρίσει, που οι λίγες μόνο ώρες που περάσαμε εκεί δεν ήταν παρά μια μικρή γεύση. Περιηγηθήκαμε στα γραφικά σοκάκια, γεμίσαμε τα πνευμόνια μας με οξυγόνο και προμηθευτήκαμε αναμνηστικά αλλά και τοπικά προϊόντα, όπως ελιές ξιδάτες και το πεντανόστιμο τυρί φορμαέλα.
Το ταξίδι της επιστροφής, μας βρήκε όλους κατάκοπους αλλά τρισευτυχισμένους με τις αποσκευές μας φορτωμένες με αξέχαστες εικόνες και μοναδικές εμπειρίες. Αφήσαμε για λίγο πίσω μας διαβάσματα, μαθήματα και διαγωνίσματα και γίναμε όλοι μια μεγάλη και αρμονική παρέα. Εκ μέρους όλων των συμμαθητών μου, αισθάνομαι την υποχρέωση να ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου τους συνοδούς-καθηγητές αλλά και τον οδηγό του λεωφορείου, οι οποίοι με την καθοριστική τους συμβολή έκαναν την πρώτη εκδρομή των γυμνασιακών μας χρόνων να μείνει για πάντα με λαμπερά ανεξίτηλα χρώματα χαραγμένη στο μυαλό και την καρδιά μας.
Σας ευχαριστώ θερμά,
Ασπασία- Μαρία Σαμορέλη
Τμήμα:Β2
