Η επίσκεψη στα Ιωάννινα της Α΄ τάξης του Γυμνασίου μας έγινε στο πλαίσιο της διήμερης εκπαιδευτικής εκδρομής που πραγματοποιήσαμε από την Πέμπτη 21 έως την Παρασκευή 22 Απριλίου 2016 και υπήρξε μια μοναδική εμπειρία. Χαρούμενες φωνές, γέλια και ενθουσιασμός επικρατούσε όταν συναντηθήκαμε στο σιδηροδρομικό σταθμό των Τρικάλων απ’ όπου και αναχωρήσαμε. Κατά τη διάρκεια της δίωρης διαδρομής μας προς τη μαγευτική πόλη των Ιωαννίνων με την συντροφιά των φίλων και συμμαθητών μας καθώς και των συνοδών καθηγητών μας, η ώρα μας πέρασε ευχάριστα.

Πρώτος σταθμός της περιήγησής μας ήταν το μουσείο κέρινων ομοιωμάτων του Βρέλλη, που άνοιξε τις πόρτες του πρώτη φορά το 1995. Εκεί αντικρίσαμε εικόνες από την ελληνική επανάσταση του ’21 καθώς και σκηνές από τον πόλεμο του 1940 και την εθνική αντίσταση. Μέσα από τα κέρινα ομοιώματα γνωρίσαμε τους ήρωες που πολέμησαν για την πατρίδα μας και ταυτόχρονα μάθαμε για τη ζωή των παλαιότερων χρόνων. Αναμφισβήτητα ήταν μια μοναδική εμπειρία που θα μείνει αξέχαστη.

Επόμενος σταθμός ήταν ο αρχαιολογικός χώρος της Δωδώνης. Η Aρχαία Δωδώνη υπήρξε λατρευτικό κέντρο του Δία και της Διώνης. Υπήρξε, επίσης, γνωστό μαντείο του αρχαίου ελληνικού κόσμου. Το πιο εντυπωσιακό μνημείο ήταν
το Αρχαίο θέατρο το οποίο χτίστηκε τον 3ο αιώνα π.Χ. επί βασιλείας Πύρρου και ακολουθεί το σχέδιο που έχουν όλα τα ελληνικά θέατρα. Χωρούσε 18.000 θεατές και ήταν το μεγαλύτερο της εποχής του. Κατά την τέλεση των Ναΐων προς τιμήν του Νάιου Δία, εκτός από τους αγώνες στο στάδιο γίνονταν και θεατρικοί αγώνες.

Στη συνέχεια μεταβήκαμε στην πόλη των Ιωαννίνων, όπου είχαμε ελεύθερο χρόνο για το μεσημεριανό μας φαγητό και για να εξερευνήσουμε τις ομορφιές της. Βαδίσαμε ξέγνοιαστοι δίπλα στην πανέμορφη λίμνη Παμβώτιδα και απολαύσαμε την υπέροχη θέα. Δεν παραλείψαμε να επισκεφθούμε την φημισμένη αγορά με τα καταστήματα ασημικών που βρίσκεται στο κέντρο. Από το λιμανάκι της λίμνης πήραμε το καραβάκι και περάσαμε απέναντι στο νησάκι του Αλή-Πασά. Εκεί είχαμε λίγο ακόμη ελεύθερο χρόνο, ώστε να περιηγηθούμε στα πλακόστρωτα στενά καλντερίμια και να απολαύσουμε τη θέα, πίνοντας κάτι δροσιστικό.

Έπειτα μπήκαμε πάλι στο λεωφορείο με προορισμό τα Ζαγοροχώρια, για να φτάσουμε σε ένα παραδοσιακό ξενώνα στο γραφικό χωριό της περιοχής, το Μονοδένδρι. Μετά από μια διαδρομή περίπου μιας ώρας, αντικρίσαμε το παλιό αυτό αρχοντικό. Η εικόνα του ένιωθες πως σε μετέφερε σε μια άλλη εποχή. Η θέα σου έκοβε την ανάσα. Αφού τακτοποιηθήκαμε στα δωμάτιά μας, κάναμε μια βόλτα στα δρομάκια του χωριού. Εκεί συναντήσαμε τους ελάχιστους μόνιμους κατοίκους του χωριού, οι οποίοι ήταν πρόθυμοι να μας μιλήσουν για την ζωή τους εκεί. Το βράδυ, μαζευτήκαμε στο εστιατόριο του ξενοδοχείου μας, όπου μέσα σε ένα ζεστό κλίμα, καθηγητές και μαθητές απολαύσαμε την τοπική κουζίνα, συζητώντας, αστειευόμενοι…

Το πρωί, ξεκούραστοι από έναν ευχάριστο ύπνο στο βουνό γευτήκαμε το πρωινό του ξενοδοχείου, ετοιμάσαμε τα πράγματα μας και αναχωρήσαμε για το σπήλαιο του Περάματος. Είναι το πρώτο σπήλαιο που αξιοποιήθηκε τουριστικά μετά από έρευνες που έγιναν από το ζεύγος Πετροχείλου τη δεκαετία του ’40 και ένα από τα μεγαλύτερα στην Ελλάδα. Οι 11 αίθουσες του φιλοξενούν σταλαγμίτες και σταλακτίτες απαράμιλλης φυσικής ομορφιάς. Ήταν μια επίσκεψη, που χαράχθηκε ανεξίτηλα στη μνήμη μας.

Έπειτα με το λεωφορείο πήγαμε στο κέντρο της πόλης από όπου όλοι μαζί ανεβήκαμε περιηγούμενοι στο κάστρο της Πόλης. Θαυμάσαμε το δημοτικό εθνογραφικό Μουσείο Ιωαννίνων που βρίσκεται στο τζαμί του Ασλάν Πασά. Το μουσείο περιείχε εκθέματα της ελληνικής, της τουρκικής και της εβραϊκής κοινότητας. Κυρίαρχο έκθεμα ήταν το δαμασκηνό σπαθί του Καραϊσκάκη. Τέλος, μας δόθηκε ελεύθερος χρόνος για να κάνουμε μια τελευταία βόλτα στην πόλη των Ιωαννίνων.

Πριν φτάσουμε στον τελικό μας προορισμό κάναμε μια στάση στο γραφικό Μέτσοβο. Ο καιρός ήταν εξαιρετικός και έτσι περιηγηθή καμε σε όλο τον οικισμό. Στον ελεύθερο χρόνο που μας δόθηκε ήρθαμε σε επαφή με τους κατοίκους της περιοχής, μαθαίνοντας για την ιστορία, τα ήθη και τα έθιμά τους.

Παίρνοντας το δρόμο της επιστροφής για τα Τρίκαλα, μας κυρίευαν ανάμεικτα συναισθήματα χαράς και ικανοποίησης από τη μια αλλά και μια ελαφριά μελαγχολία από την άλλη. Η εκδρομή είχε φτάσει στο τέλος της και κοινή επιθυμία όλων ήταν να διαρκούσε λίγο ακόμα. Αν και η ευχή μας δεν ήταν δυνατό να πραγματοποιηθεί, όλοι ξέρουμε πως όταν θα «ξεσκονίζουμε» τη χρονοκάψουλα των αναμνήσεων, αυτή θα είναι μία από τις καλύτερες!

Πανουργιά Κωνσταντίνα,
Μαθήτρια της α΄ γυμνασίου των Εκπαιδευτηρίων «Αθηνά»